Drugi okres warunkowy to struktura gramatyczna używana do mówienia o hipotetycznych sytuacjach i ich możliwych wynikach.
Forma: Drugi okres warunkowy składa się z dwóch części:
Użycie: Jest używany do opisywania sytuacji wyimaginowanych lub mało prawdopodobnych w teraźniejszości lub przyszłości oraz ich hipotetycznych wyników. Na przykład, "Gdybym był ptakiem, latałbym dookoła świata." Sugeruje to, że bycie ptakiem to sytuacja wyimaginowana, a latanie dookoła świata to to, co działo by się w tej sytuacji.
Różnica od pierwszego okresu warunkowego: Drugi okres warunkowy różni się od pierwszego okresu warunkowego, który jest używany do opisywania sytuacji realnych lub możliwych. Pierwszy okres warunkowy: "Jeśli będzie padać deszcz, wezmę parasol." (To jest realna możliwość.) Drugi okres warunkowy: "Gdybym był tobą, wziąłbym parasol." (To jest sytuacja wyimaginowana.)
Pamiętaj, że drugi okres warunkowy polega na wyobrażaniu sobie sytuacji, które nie są realne lub są mało prawdopodobne, oraz omawianiu, co mogłoby się wydarzyć w tych scenariuszach.